کاتماندو، نپال (AP) – اولین فرد قطع عضو دوگانه بالای زانو که به قله اورست صعود کرد، روز سه شنبه از کوه بازگشت و متعهد شد که بقیه عمر خود را وقف کمک به افراد دارای معلولیت کند.
هاری بودا ماگار، سرباز سابق گورکا که در بریتانیا زندگی می کند، هفته گذشته به قله بلندترین کوه جهان رسید.
ماگار در بازگشت به کاتماندو، پایتخت نپال، گفت: “هدف اصلی من برای باقی عمرم این است که در مورد ناتوانی آگاهی بخشی کنم.”
ماگار به عنوان یک سرباز در یک هنگ گورکه در ارتش بریتانیا، هر دو پای خود را در افغانستان از دست داد که به طور تصادفی در سال 2010 بر روی یک بمب دست ساز پا گذاشت.
صدها نفر از حامیان و مقامات از جمله وزیر گردشگری نپال در فرودگاه کاتماندو از او استقبال کردند و به او گلدسته اهدا کردند.
او را با یک کامیون روباز که با گل تزئین شده بود از فرودگاه بردند و برای مردم در مسیر دست تکان دادند.
او گفت: «همه ما ضعف‌ها و ناتوانی‌های خود را داریم، اما به جای ضعف‌ها باید روی قدرت خود تمرکز کنیم و تنها در این صورت است که همه می‌توانیم زندگی بهتر و معناداری داشته باشیم.»
او گفت که صعود به کوه 8849 متری (29032 فوت) آسان نبود و او چندین بار به خاطر خانواده اش به ترک آن فکر کرد.
او گفت: «من قول داده بودم که به خاطر پسرم باید برگردم.
در راه رسیدن به قله، اکسیژن در مخزنی که حمل می کرد تمام شد.
این اولین باری بود که کمبود اکسیژن را تجربه کردم. احساس سوزن سوزن شدن داشتم، دست و پاهایم سرد بود و نفس نفس می زد.»
او توانست اکسیژن بیشتری از شرکای کوهنوردی خود دریافت کند، اما پس از نزدیک شدن به قله که اواخر بعد از ظهر به دلیل سرعت کم خود به قله رسید، با آب و هوای بد مبارزه کرد. بیشتر کوهنوردان صبح ها سعی می کنند به قله برسند زیرا شرایط در اواخر روز خطرناک می شود.
او گفت که امدادگران را در حال بیرون کشیدن اجساد دو کوهنورد کشته شده در مسیر دیده است.
ماگار در ویدئویی که دفتر مطبوعاتی اش منتشر کرد، گفت: پس از صعود موفقیت آمیز او، “من همه شرپاها را در آغوش گرفتم و مانند یک نوزاد گریه کردم، بسیار خوشحال شدم.” “هدف زندگی من تغییر نگرش مردم از ناتوانی است. زندگی من در یک چشم به هم زدن تغییر کرد. اما هر اتفاقی که بیفتد، شما همچنان می‌توانید زندگی رضایت بخشی داشته باشید.»
او گفت: “اگر یک فرد قطع عضو دو برابر بالای زانو بتواند اورست را صعود کند، شما می توانید از هر کوهی که با آن روبرو هستید صعود کنید، تا زمانی که نظم داشته باشید، سخت کار کنید و همه چیز را در آن قرار دهید.”
ماگار در یک روستای کوهستانی دورافتاده در نپال به دنیا آمد و بعداً توسط ارتش بریتانیا به عنوان یک گورکا استخدام شد. او اکنون با خانواده اش در کانتربری انگلستان زندگی می کند.
صدها جوان نپالی هر ساله برای کار به عنوان سرباز گورکا استخدام می شوند که به مهارت های رزمی و شجاعت خود مشهور هستند.
ماگار علاوه بر رسیدگی به ناتوانی های خود، باید با مسائل حقوقی نیز مبارزه می کرد، زیرا دولت نپال افراد معلول را از بالا رفتن از کوه های بلند منع کرده بود. پرونده ای در دادگاه عالی تشکیل شد که ممنوعیت را لغو کرد و به ماگار اجازه داد تا به برنامه خود برای صعود به اورست ادامه دهد.
در طول همه گیری ویروس کرونا، دولت کوهنوردی را متوقف کرد و طرح ماگار را بیشتر به تأخیر انداخت.
بیناج گوروباچاریا، آسوشیتدپرس